Aart
We wonen in Schuwacht. Een prachtige buurt langs de Lek in Lekkerkerk. Mijn klas op de basisschool telt vijf leerlingen en heeft sinds kort een nieuwe leraar, namelijk Bas Verkaik. Bas geeft ons weleens een taakje en vandaag moet klasgenoot Aart de trottoirtegels van het schoolplein afspuiten.
Terwijl ik nog in de klas zit, zie ik Aart in mijn gedachten de hele boel in gang zetten. De lange gele slang aankoppelen in het hokje net naast de dubbele deuren van de ingang. Als de slang uitgerold is, kan hij de kraan open draaien en dan gaat hij lekker water op het schoolplein spuiten.
Ik ben in de klas bij Bas al tien minuten niet meer bij de les. Een grap kan ik niet laten liggen. Volgens mijn timing moet ik nu mijn vinger opsteken. Ik zeg tegen Bas dat ik naar de wc moet. Ik verlaat het lokaal en in plaats van naar het toilet te gaan ga ik naar het kleine hokje naast de voordeur waar de slang van Aart op de kraan aangesloten is. In dat hokje zit een klein raampje en ik zie Aart zonder dat hij mij ziet. Aart is goed bezig zie ik.
Wat ik nu ga doen zit in heel veel films, het is echt een cliché, maar het zelf meemaken is een ervaring die je 40 jaar later nog precies weet. Ik zie Aart lekker water spuiten in de zomerzon en draai de kraan zo snel mogelijk dicht. Aart gaat dan recht in de slang staan kijken waar het water blijft. Op dat moment draai ik de kraan weer zo snel mogelijk helemaal open. Aart is meteen zijk en zijknat. Hij weet niet wat hij meemaakt.
Na dit waterballet loop ik weer de klas weer binnen. Zonder krimp. Niemand laat ik delen in wat ik nét voor leuks heb meegemaakt. Het kost me moeite om niet in lachen uit te barsten. Daar zit ik dan onschuldig te zijn. Even later komt Aart zijk en zijknat de klas binnen lopen. Ik merk hem niet op, want ik ben op dat moment erg verdiept in de les.
Dienst
Tien jaar later heb ik in Militaire Dienst nog eens een keer min of meer dezelfde grap uitgehaald. Ik woon tijdelijk in Bergen op Zoom op de Kurt Heiligerskazerne. Als dienstplichtige in opleiding. We slapen met z’n tienen op een kamer. Als ik over de gang loop zie ik bij de buurtkamer de deur half open staan en er hing toevallig een brandslang naast. Dus ik zet dat spul op druk, heb de slang al een stuk uitgerold en gooi dikke slang onder hoge druk al spuitend die kamer in. Zo’n slang gaat dan alle kanten op iedereen en alles wordt kleddernat. Manschappen, Matrassen en Meer. De drie M’s. Alles nat!
Ik heb er even niet op gerekend dat ze meteen met zijn allen achter me aankomen. Allemaal mannen in groene kleding met een zwarte baret. Zelf droeg ik dat ook. Plotseling rennen tien woedende mannen achter me aan. Door een lange gang. Dit kon ik nooit winnen. Oeps.
Mijn gedachten gingen steeds sneller. Wat moet ik nu doen om mijn hachje te redden? Ik ren voor mijn leven. Na een stuk rechte gang komt nog een klein stukje gang de hoek om en daarna zijn we buiten op een enorm áppel-terrein. Dan zullen ze niet mild zijn die jongens. Dus ik ren om de hoek van de gang, zwiep me, buiten zicht door de hoek, 180 graden om en loop rustig terug. Terwijl die hele meute van tien man me voorbij rent. En ze helemaal niks verdachts zien. Waar leger kleding al niet goed voor is.
Daarna ben ik, om de grap helemaal af te maken, bij die kamer gaan staan waar ik de spuitende slang naar binnen heb geworpen. Wat waren die gasten kwaad zeg! Een matras was drijfnat. Ik hoorde ze kwaad roepen: ‘Als we die gast te pakken krijgen dan maken we hem helemaal verrot.' Ik was één en al luisterend oor en zei dingen als: ‘Dat begrijp ik, wat een schoft zeg!' en ‘Is dat ook allemaal nat, verschrikkelijk om te zien.'
Overigens heerlijk geslapen die nacht, met een brede ‘smile’ op mijn gezicht.
Mijn naam is Putmans, Teun Putmans
Reactie Ineke, 18 maart 2014
Lieve Teun,
Wat maak je toch een hoop mee in je leven. Daar steekt het mijne maar bleekjes bij af. Ik maak nou eenmaal niet zoveel mee. ;-) Vooral van het verhaal over de brandspuit heb ik erg genoten. Je kunt zo beeldend vertellen zou je niet eens je memoires gaan schrijven? Het heeft ook wel wat, je leven zo in hard-copy. Staat ook mooi in de boekenkast. Ga zo door op de ingeslagen weg en blijf mij vermaken met je verhalen. Ik ben je grootste fan.
Liefs, Ineke
Alles is mogelijk op DosAngeles®