Professor Teun Parijs
E-mail teun@dosangeles.nl
Website www.dosangeles.nl
volg mij op twitter


Sinterklaas
Vroeger leefde ik langs een dijk in Lekkerkerk.
Net als Paul de Leeuw.
We woonden in Schuwacht. Een prachtige buurt.
Op onze school zaten er gemiddeld 5 kinderen in een klas.
En de school had drie lokalen: ‘Een gymlokaal,
een lokaal voor klas 1,2 en 3 en één voor 4, 5 en 6.'

Elk jaar kwam de Sint langs.
We mochten dan vragen wat we wilden en vroegen:
‘Een zakmes, een vierkleurenbalpen of een portemonee.'
Al die dingen die ze nu verkopen bestonden toen nog niet,
dus die konden we ook nog niet vragen.
Een paar dagen voor Sinterklaas was ik op het schoolplein gevallen,
mijn knie was één open gapende wond.
Dus ik naar binnen op zoek naar enige hulp.
Ik liep het lokaal binnen waar meester Kassa en juffrouw Defilé
alle zakmessen, vierkleurenbalpennen en portemonees aan
het inpakken waren.

Kassa begreep het, maar Defilé ging helemaal uit haar dak.
Ik had nooit het lokaal zomaar binnen mogen lopen.
Ze begreep niet dat ik aan het doodbloeden was.
Meester Kassa plakte er een mooie grote pleister op.
Maar ik had wel mooi in de schatkamer van Sinterklaas gekeken.
Mijn geloof in de Sint was nog even groot.
Mijn geloof in juffrouw Defilé ook!

Op het schoolplein werd verteld dat ze geen slip droeg.
Ik zat in klas 2 en toen ze een jongetje in een bank voor me
iets uit stond te leggen, heb ik een potlood gepakt en haar rokje
naar boven gedaan, de informatie op het schoolplein klopte!
Ik wilde het toch graag even checken!
Defilé had het gelukkig niet in de gaten.
Maar ik was weer een levenservaring rijker.

Voor de les begon mochten we ook elke keer onze belevenissen
vertellen aan het bureau van Mevrouw Defilé. Er ontstond altijd
een rij en ik sloot daar vele malen op aan met de meest onzinnige
mededelingen zoals: ‘Ik denk dat mijn tante morgen komt’.
Aan lesgeven kwam ze eigenlijk nooit toe.
Dat verklaart ook mijn leerachterstand!

En dan was de dag dat de Sint kwam aangebroken.
De Sint dat was Nico die werkte als knecht bij boer Vonk-Noordegraaf.
Nico had meer oog voor de moeders dan voor de kinderen.
Die moeders moesten dan ook bij hem op schoot gaan zitten.
Maar uiteindelijk kregen we onze mooie kado’s
waar elk paar ouders 2,50 gulden voor had geschonken.
Hij had nog wel wat commentaar op de liederen die we hadden gezongen.
Dit had de weken voor Sinterklaas plaatsgevonden.
Het was iets met: ‘Sinterklaas is jarig, zet hem op de pot.'
En daar waar deze Schijnheiligman het dan weer niet mee eens.

Alweer een paar jaar later geloofde ik allang niet meer in hem.
Ik was toen zelf ceremoniemeester, waardoor het een grote puinhoop werd.
We hadden toen nog eens een andere Sint, de man van Defilé.
Er kwam een een vraag uit het Gymnastieklokaal:
‘Hoe betaalt u het allemaal?’ De Sint: ‘Ik ben gezond en dat is heel veel waard.'
Het gekke was dat ik mijn geloof in de Goede Sint allang was kwijtgeraakt,
maar zodra hij met die schimmel tussen zijn benen vanaf de dijk richting school reed
en ik hem zag aankomen in zijn mooie pak, met die twee Pietermannen erbij,  geloofde ik er toch weer in. Elk jaar weer.
Of het Nico was of Defilé dat maakte me niks uit, ik vond het schitterend!

Mijn naam is Putmans, Teun Putmans

Reactie Wim, 5 december 2009
Leuk om weer eens een mail van je te ontvangen. En dat je gekke verhaaltjes schrijft geloof ik, alleen al wat je me heb gemaild. Je was een mooi figuur met die Sinterklaasfeestjes en vooral de schooljuf waar je nieuwsgierig was of het wel waar was en dan stiekum de rok haar optilde met een potlood, wel creatief om er zo achter te komen.
Wij vierden Sint Nicolaas in een grote zaal dat was georganiseerd door een speeltuinvereniging waar wij lid van waren. Het was voor ons een groot feest er kwam en googelaar er was poppenkast en natuurlijk zingen. En dan kwam de goede Sint met
2 zwarte pieten de zaal binnen met de kadootjes. Maar er zaten ook jongens van 12 jaar in de zaal, die de Goede Sint komt die plechtig naar binnenkomt, tot een van die jongens zijn been uitstak, die arme Sint maakte ineens rare tuimel. Wij als kind rond de 7 jaar snapte er niets van. Maar die jongen heeft het wel geweten hij werd flink met de roe afgetuigd. Nu moet ik er vreselijk om lachen. Maar het blijf natuurlijk en rotstreek  het had ook verkeerd kunnen aflopen.

Mijn naam is Parijs, Teun Parijs!

 

 

 

 

 

 

Alles is mogelijk op DosAngeles®