Misdienaar
Als misdienaar hoef je eigenlijk alleen de mis te dienen. Verder niemand. Zelf nam ik wel eens een paar slokken van de ingezegende rode wijn. Dat noemde ze daar dan het bloed van Christus. Maar die had dan wel iets te weinig bloed in z'n alcohol. Want het steeg soms behoorlijk erg naar mijn hoofd. Ik voelde me altijd zeer veilig tussen de priesters, pastoors en bisschoppen, die een beetje bezweet om me heen zwerfden. Ze deden soms een beetje opgewonden. Maar alleen al het feit dat ze de gelofte tegenover God hadden afgelegd, dat ze de rest van hun leven celibatair zouden leven, gaf me al zo'n veilig gevoel! Verder deed ik gewoon mijn werk als misdienaar.
Dus nu ik steeds hoor dat het eigenlijk bijna een criminele organisatie is waarbinnen ze werken die heilige mannen, vind ik dat héél erg om te horen. Zulke nette mensen met van die plechtige kleding aan. Zo'n mooie mijter op hun hoofd. Je zou haast zeggen: 'Kleding zegt toch ook niet alles.' Ongelofelijk om die mensen niet te mogen geloven. Het koste mij al zoveel moeite om te geloven dat Sinterklaas niet bestaat!
Mijn naam is Parijs, Teun Parijs!
Alles is mogelijk op DosAngeles®