Onder de brug van Avignon
Die avond was ik tijdens Het Festival van Avignon op zoek naar een nieuwe liefde. Ik liep het station van Avignon in en daar was Olivia met haar blinde vriendin Kitty op vakantie. Olivia was helemaal geweldig. Wat een mooie meid was dat. Ze begroete de stations Barman nog even door hem bij zijn gezicht te pakken en te zeggen: 'Tot ziens schatje' Zo is Olivia. Ze was samen met Kitty op reis. Ze zouden die nacht op het station van Avignon gaan slapen. Ze lagen al zo'n beetje half in hun slaapzak op de stationsvloer, terwijl de avond nog moest beginnen. En daar liep ik nu even binnen omdat ik me een beetje verveelde en wel toe was aan nieuwe leuke dingen.
Na een kort gesprekje gingen ze met me mee de prachtige stad in. Bij het terras waar we gingen zitten was ook muziek. Dus ik gentlemen die ik ben, heb eerst een dansje met Kitty gedaan. Zij die door haar suikerziekte en blindheid best moeite had een vriend te vinden, ze was helemaal gelukkig en dacht dat het moment suprème nu aangebroken was. Nou mooi niet, want ik was helemaal weg van Olivia. Daar heb ik daarna nog heel veel mee gedanst en heb Kitty gewoon links laten liggen. Links? Gewoon midden op het terras.
Die nacht sliepen we met z'n drieën onder de brug van Avignon. Er is een liedje: 'Sur le pont de Avignon.' Maar wij sliepen eronder. 's Morgens werd ik gewekt doordat een poedel die werd uitgelaten aan m'n hoofd likte. Ik kan dit iedereen afraden, tongen is prima, maar dit nooit. Het is dat de eigenaar erachter liep, anders had ik het mooi geknipte beestje zo de Rhone ingeschopt. Getver! Daarna heb ik mijn tanden gepoetst in de Rhone. Inmiddels had Olivia even mijn papieren uit mijn jasje gevist om te kijken of ik wel echt de patser was die ik vertelde te zijn. Een zwarte BMW auto en een zwarte BMW motorfiets. Soms vroegen mensen hoe het kwam dat ik dat had. Dan vertelde ik dat het hier ging om een 'Twin-Pack'. Een aanbieding die ik niet kon weigeren.
Daar waren we dan Olivia, Kitty en ik. Het leek ons leuk om samen de komende dagen door te brengen. Dan konden we Kitty de omgeving een beetje laten zien. Dus wij met de zwarte BMW op weg naar een hotel op het Franse platteland. We vroegen aan de mevrouw van het Hotel of er nog plaats was in De Herberg. Morgen zou er volgens haar een bus met toeristen komen. Maar de komende nacht konden wij er slapen. De bus met toeristen kwam elke keer een dag later en zo konden we steeds weer een nacht extra daar slapen en waren we bovendien steeds de enige gasten. Wat op zich wel relaxt was. Olivia en ik waren meteen dikke maatjes. Met haar kon je nou echt lachen. Een jong briljant meisje dat op het punt stond Nederlands te gaan studeren. Ze wilde dus perse geen verkering omdat dit haar studie in de weg zou staan.
In mijn auto lag ook nog een racefiets. Dus ik ging lekker een rondje fietsen door de velden van Frankrijk. Bij terugkomst kwam ik op het terras achter het hotel op en daar lagen die meiden te slapen. De eigenaar van het hotel stond er op dat moment een beetje stiekem het moois vanaf te kijken. Er stond ook nog z'n klein met water gevuld plastic zwembad, dus ik neem een platte duik. Iedereen nat. Meneer. De meisjes. En ik had met mijn duik het zwembad lek gemaakt. Iedereen was wel weer wakker. Wat handig was, want die avond gingen we naar een concert van Paulo Conte in de Arena van Nimes.
Na zo'n concert of wat we ook gedaan hadden reden we dan 's avonds weer richting hotel. En het was elke nacht volle maan. Kijk het is weer volle maan. Zie je de steengroeve? Die zien we nooit meer. Maar bij toeval reden we er elke avond weer langs. En ook de onbewaakte spoorweg, waar ik steevast elke keer midden op rails stopte, en dan eerst naar links keek, dan naar rechts en nog een keer naar links. Veiligheid voor alles en Kitty kon het toch niet zien!
Na vier dagen zouden Olivia en Kitty weer verder trekken met de TGV. Dus ik moest ze daar weer in Avignon op het station afleveren. Eerst bij het hotel betalen: 'Vier overnachtingen en een nieuw plastic zwembad.'
Olivia wilde geen verkering omdat dat niet samenging met haar studie. Stiekem heb ik 25 van mijn visitekaartjes in het zijvak van haar rugzak gestopt. In de veronderstelling dat we elkaar nooit meer zouden zien hebben we toen afscheid genomen.
Maar wat er toen allemaal nog gebeurde. Olivia en Kitty sliepen de de volgende nacht onder de Eiffeltoren in Parijs. Olivia moest iets uit het zijvakje van haar rugzak hebben. En plotseling lagen daar 25 visitekaartje van mij uitgespreid onder de Eiffeltoren.
Die heeft ze allemaal op ansichtkaarten geplakt en naar m'n huis verzonden. Dus bij thuiskomst vond ik ze. Een hele brievenbus vol met ansichtkaarten. Met mijn zwarte BMW motor ben ik haar op wezen halen in Nijmegen. Dan kon ze die motor ook eens zien. Dat was een geweldige ontmoeting. Je ziet het weleens in een film. Bij de eerste rotonde werden we aangehouden. Olivia had namelijk geen helm op. Dus we kregen een bekeuring. We zijn daarna nog even naar het politiebureau geweest om te vragen of ze daar niet een helm overhadden. Die hadden ze niet. Als we die avond nog een keer werden aangehouden mochten we bellen. Zodat we niet nog een bekeuring zouden krijgen. Dus ik met mijn geliefde naar Noordeloos. Waar we zeven jaar bij elkaar gebleven zijn. En Olivia al die tijd de bekeuring als een zoete herinnering in haar portemonnee heeft meegedragen.
Mijn naam is Parijs, Teun Parijs!
Alles is mogelijk op DosAngeles®